hayatın darbelerine karşı insanın sertliğe başvurmadan tepkisidir. her insanın anlam aradığı ve de anlamın çok uzaklarda, uzak gülücüklerde bulunduğu zamanlar olur. işte böyle zamanlarda ruh donuklaşır, her şey anlamsız gelir. bir değer için mücadele etmek yorucu geldiğinde, güneş ışığı sarmaş dolaş aşıkların, şımarık züppelerin yüzünde parladığında, köşeye çekilip karanlıklara gömülme vakti gelmiş demektir. en azından birkaç gün de olsa hayat denen yalancıdan uzak kalmak gereklidir, yoksa hayaller ve umutlar da hayata benzer, kararır, makineleşir.
