sanırım inanctan gelen bir davranıştır şöyle ki; ezan bir çağrıdır ve bu çağrıda ne söylendiğini biliyorsa başkalarının ikazına gerek kalmadan muhtemelen kendisi o an ne dinliyorsa bırakır saygı gereği ezanı dinler ve bitmesini bekler. bu tamamiyle saygıyla alakalıdır.
