Bir çınar her zaman dimdik durur. Her sonbaharda o kocaman yaprakları sanki yaşının da verdiği ağarma sonrasında saçlarının dökülmesi gibi dökülür de kendi yine dimdik durur bütün o heybetiyle. Gövdesi ise her yaşın güzelliğini tatmışçasına oyulur ve şefkat sahibi bir anne-babanın yuvasına kabul edişi misali sizi kabul eder taa içine... O görüp geçirmişlik hissini hiç bir ağaç vermez Çınardan başka insana.
