Nefret etmemek o kadar zor ki…insanlardan, eşyalardan, geleneklerden.
Senin azmini kırıp, kanamanı izlerken, zevkten dört köşe olduklarında mantıklı gelen tek his, nefret oluyor.
Ama ben nefretin insanı ne hale getirdiğini biliyorum.Nefret insanı paramparça eder.Olmadığı birisine dönüştürür.
Sana anlatmam gereken de bu.
Sana, kalbimde hissettiğim onca berbat şeyin ağırlığı altında ezilmemek için ne kadar uğraştığımı anlatmalıyım.
Bazı günler, hayatım ölümcül bir denge yarışına dönüşüyor.
Yapmak istediklerim ile yapmam gerekenler birbirleriyle çarpışıyor.
Düşünmeden yaptığım hareketler. Ben daha onları planlayamadan, sorunları çözmeye yönelik oluyor.
Herhangi bir günüme baktığımda… O günü, bir önceki günden aldığımız darbelerin izlerini silmeye çalışmakla geçirdiğimi görüyorum.
Böyle bir hayatta, bir geleceğim yok.
Elimde sadece dikkat dağınıklığı ve pişmanlık var.
