sınava girilen yerin büyüklüğüyle (sınavdaki kişi sayısıyla aynı zamanda) orantılıdır bu süreç. eğer koca bir amfideyse sınav elinizde kalem önünüzde kağıt aklınızda ise sınavdan bağımsız muhtelif düşünceler yarım saatten fazla bekleyebilirsiniz.
bu zaman zarfında önce boş boş sorulara bir bakılır (büt varsa biraz daha dikkatli bakılır fikir edinmek için) sonra insanlar yazmaya başlar.sen bir süre daha kaputu açıp bakan kadının gözüyle inceledikçe soruları etrafla ilgilenmeye başlarsın artık.önündekine bakarsın ilk sorudan başlamıştır yanındaki ikinci.. sense zor şartlarda tümünü göremeyeceğinden bir sorunun ve başını görsen sonuna bir şey uyduracak bilgiden bile yoksun olduğundan hiç kıvranıp kendini maymun etmemeye karar verirsin önceki sınavlardaki gibi, üstelik bu sınavda birer boşluk bırakılarak oturtulmuşsunuzdur sıralara. derken gözlerin tanıdıkları arar biriyle göz göze gelmenin ümidiyle tarar gözlerin amfiyi..ama nafile biri öyle girmiştir kağıdın içine ki gözleeri değil yüzü bile görünmez diğeri kalemin ucunu ağzına sokmuş boşluğa bakarak düşünmededir..bol bol göz göze geldiğin başınızdaki asistanlardır. bir kaç saniyelik bakışma neticesinde halinden utanıp bir şeyler düşünüyor ya da yazıyor gibi yapmaya başlarsın.bu sırada imza sırası sana gelir görevliye mahcup olmamak için cevap kagıdının ikinci sayfasını cevirirsin ilk tarafı doldurmus gibi, listede adını bulur imzanı atar görevliyi yolcu ettikten sonra yine dönersin dünyana.tekrar kolaçana koyulursun sınıfı nihayet bir arkadaşla kesişir gözleriniz o da aval aval bakmaktadır senin gibi sağa sola derken gülümsersiniz karşılıklı ve mantıksız bir şekilde mutlu olursun bundan. kısa sürer bu mutluluk içinde hep başarısızlığın vicdan azabı sorumsuzluğun pişmanlığı vardır.sonra lig uzun maraton önümüzdeki maçlara bakıcaz diyerek hesaplar yapmaya başlarsın matematikten geçsem bunu da bütte veririm diye kaba bir program şekillenir kafanda neyse bu akşamda calışmamda yarın başlarız dersin kendine. ''akşam ne yapsam acaba?'' tam cevabını ararken bu sorunun, ''imza atmayan var mı'' sesiyle sarı yanar sana kendine gelirsin ''isteyen çıkabilir'' sesiyle de yeşil yandıktan sonra kalemi cebine sokar hızlı hızlı inersin kürsüye doğru, boş kağıdı verirken suratına bakmazsın kürsüdekinin..
