hani "bir gün... bir gün..." derdim ya,
işte bugün o gün.
en sevdiğim beyazımı koyuyorum bavuluma.
hani gerekmediği halde cep diktirmiştim dalga geçmek için seninle.
dünyanın kiri o kadar sinmiş ki üstüme.
silemez bu dünyanın suları.
aklımda da sen varsın
ve şakağımda bir namlu.
ne tuhaftır ki ensemde sıcak bir nefes hissetmiyorum.
demek ki yalanmış o sözler.
sözlerden ziyade, senden başkası yalan şarkıda da dediği gibi.
biraz fotoğraflarına baktım 2 derece bozuk, buğulu camlarımdan.
birkaçını aldım yanıma,
belki özlerim.
gerçekten çok uzak değiller
ikinci sınıf hayallerim
kırıkları da olmasaydı sevebilirdim belki.
adımlarım zorlaşıyor artık.
bedenimi taşıyamıyor mecaLsiz ruhum.
o da bir an önce bitirmemi istiyor
engin sınırsızlığı tatmak için.
takatimin son damlası tetikte.
ve işte tadıyor...
ahşap zemin sıcak kanı...
bedenimin en tepesineki yüzüm,
artık onun da burnu sürtüyor.
geç de olsa anlıyor.
o ise bunu hiç bilmeyecek.
göndermediğim mektuplarımı okuyamayacak asla.
rüzgara kulak vermediği için duyamayacak fısıltımı.
kalbini dinlemediği için aklımdan geçenleri,
bakmadığı her köşeye düşmüş içimden kopanları.
"elveda!" demek geçiyor içimden
fakat uyandırmak istemem.
gidemem gözünün içine bakıp da
"görüşürüz." demeden
