Bu hayattaki en buyuk eksikligim hic bir zaman gercek dost bulamamis olmamdir. Ne lise ne universite ne de is hayati. Bazen dusunurum benim kriterlerim mi yuksek diye yok arkadas kriter filan da koymuyorum. Yuzlerce arkadasim oldu geldi gecti.dost olarak gordugum insanlarda oldu lise ve universite yillarinda.ama hep geciciydi . ben dost dediklerime ne kadar deger verdiysem onlar beni okadar sallamaya basladi. En zor zamanimda telefon defterime bakip arayamiyorsam yada aradigimda banane, hayir, yok gibi cevaplar aliyorsam bu nasil dostluktur. Yada gercekte dostluk diye birsey yoktur ben utopya pesinde kosmaktayim. Ama hep isterdim kendimden bile daha yakin birini. Belkide bu kadar istedigim icin sahip olamiyorum bu mukkemmel hislere. Dost gordugum insalarin ben zor durumdayken beni gecistirmeleri cok kirdi beni. Bir kac yildir kimseyi dost olarak goremiyorum . yalnizlik boyle bir sey olsa gerek.
