Görüntünün dereceleri var ve insanlar görme işlemini gözleriyle yaptığı mühdetçe düşük dereceli bir görüş ile dünyalarını idame etmek zorunda kalcaklar gini bir zırva yapıcam merak etmeyin. Şimdi fazlalıkları burada bırakıyor ve gök yüzüne doğru yükseliyoruz.
Hayal etmek sınırsızca ve o an ne istiyorsan ve nasıl istiyorsan hayal etmek. Ne kadar sıkıcı dimi. Halbuki atlet kilot yatağın içinde uzanmış elinde telefon saçma sapan bir yazıyla meşgul oluyosunuz. Gerçeklikten uzak ve gerçekten sıkıcı. Hayatın bu kadar eğlenceli ve bitmemesini istiyor şekilde olmasının nedeni hep daha iyi olacağını düşünmemiz ve daha mutlu olacağımıza olan umudumuz mu yoksa? Ya olmazsa? Tık diye gittik ve film bitti?
Hiç bir şeyi ertelemeyin ve anı yaşayın. Kimseyi dinlemeyin. Ya da dinleyin. Burda boşuna konuşmuyoruz herhalde.
