vazgeçecek bir şeyin kalmadığı zamandır. dibe vurmuşsundur. neden yoktur yaşama devam etmek için. zaten ölüsündür. yoksundur herkese ve herşeye göre. gözlerinde duran kederin nedenini sormalarını beklersin ama soracak insan yoktur. "bunca zamanımı bu değersiz insanlar için mi hacardım? yazık çok yazık bana. boşa giden zamanlarıma yazık." diye iç geçirirsin. işte insan böyle zamanlarda ölüyor. bazen ve belki de sonsuza kadar...
