izmir'de kışın sadece ocak ve şubat ayların'da yaşanması ile pek hissetmediğim ve aklımda kalmayan günler. tabi, çok soğuk günlerde olmadı değil, hatta kar yağsın diye bütün sınıf pencereşere doluşmuşken, allah'ın sanki isteğimizi duymuş gibi, bir anda karın başlamsı ile deliler gibi sevindiğimiz günlerdi. o soğukta, ellerimizde eldiven olmadan bile arabanın üstünde kalan karları top haline getirip birbirimize attığımız günlerdi. o heyecan ve zevkle havanın soğukluğunu unuturduk.
birbirimize kar fırlatmak, ortyamda ki soğuğu alıp götürürdü.
