kimsesiz insanların kim'i olmak budur.
ilk ziyaretimde 10-11 yaşlarındaydım bayram tatilinde dedemlere gittik. onların evine 100 150 metre uzaklıkta bir huzur evi var , kuzenlerimle bana bayramlıklarımızı giydirip oraya götürdüler.
başta çekiniyorsun çocuksun annen anlatmıştır sana yolda . onlar yalnız , onlarda insan , onlarında sevgiye ihtiyacı var ama gel görki çocuksun bu sözlerin bir değeri yok senin için.
ama oradaki insanlar sevgiye o kadar hasret ki ailenizden başkasının size göstermeyeceği karşılıksız sevgiyi bulacağınız tek yer ve o insanların mutluluğa olan hasreti öyle samami bir ortam yaratıyorki hiç sıkılmadık hepsinin tek tek elini öptük hikayeler dinledik sözlük zaman nasıl geçti anlamadık hatta ertesi gün tekrar gittik.
2-3 yıldır bayramları türkiyede değilim işlerim yoğun ama ilk fırsatta tekrar gidicem ve giderken yanımda akrabam olan küçük çocuklarıda götürücem.
