insan her türlü ölür önemli olan ne için öldüğündür.
sonuçta çürümeye yakın bir bedenle ölümü beklemektense birilerinin hakları için genç yaşta ölmek daha anlamlı hayat için daha gerekli görünüyor sanki.
ayrıca ideolojilerimiz olmasa et parçasından fazlası olamazdık.
ha apolitik olabilir bir insan ama toplumlar apolitik olarak yönetilmiyor, insanlar değerler kurulmadan bir arada tutulmuyor, fanatizme kaymadan insanlar örgütlenmiyor, savaşmadan hak alınmıyor.
sen pasif dursan bile vicdanın bir şeylere durmuyor, dilin susmuyor, bazı görüntüler gözünün önünden gitmiyor.
yani kısaca hayat bir hak arayışı ve kimse sana kendi hakkını bile gidip almadığın sürece vermiyor. bu sadece bir görüş için değil her görüş için böyledir.
yani ölümlere üzülmemek hatta sevinmek bu ideolojilerin ürünü, belki de hepsi bazı olaylar etrafında vicdanı sızladığı için sonradan bu kadar katılaşmıştır orasını bilemem ama gerçekten birilerinin ölmesi bazen hiçbir anlam ifade etmiyor.
