çocukluğunu güzel geçirmiş olmak demektir. hugo, mario, şirinler, tom ve jery, barış manço adam olacak çocuk, jetgiller, pokemon, çılgın bediş, bizimkiler, kaygısızlar, mahallenin muhtarları ile büyümek, televizyon çocuğu olmak demektir.
içinde taso olup olmadığını anlamak için cipsi almadan eliyle yoklayan çocuklardık biz. bakkala gider son kuruşuna kadar harcamak için yumiyumlar, sulugözler, altın çikolatalar alırdık. bakkal amcalarımız vardı bizlerin, ekmek almaya koşar giderdik, bunu deftere yazacakmışsın bakkal amca derdik, sonra veresiye borcunu öderken de defterden silip silmediğini kontrol ederdik.*
sporcu kartları biriktirirdik, albüm tamamlamaya çalışırdık, nedense hepimizde aynı kartlar eksik olurdu. hep bundan yakınır ama yılmazdık yine harçlıklarımızı sporcu kartlarına yatırırdık.*
sokakta seksek, saklambaç, yerden yüksek, yakan top, istop oynardık. hayali kalelere gol, hayali potalara basket atardık. sokak aralarındaydı oyunlarımız, öyle site bahçesi, çocuk parkı aramazdık. arabalara "beni yıka" yazmak, zillere basıp kaçmak, telefondan rastgele numara çevirip işletmek gibi eğlencelerimiz vardı. evcilik oynardık. çimentodan köfte, ıslatılmış kiremit tozundan kıyma yapardık. para biriktirip; içerisinde 1 milyon oyun olduğunu iddia ettikleri atari kasetlerini heyecanla alır hemen oyuna koyulurduk. hep aynı oyunlar olduğunu farkedince bile üzülmez sevinçle oyuna devam ederdik. elektriklerin kesilmesi bile eğlence olurdu; körebe oynar, mum ateşinde oturur sohbet ederdik. camdan cama arkadaşlarımızla muhabbet ederdik. hamburger yemeye gitmek son derece heyecan vericiydi bizler için, bir de üstüne sinema varsa değmeyin keyfimize. tetrislerimizle mutluyduk, sanal bebeklerimizi yaşatmak için elimizden geleni yapan çocuklardık.
güzel çocuklardık vesselam.
sonra biz büyüdük biraz yavanlaştı sanki dünya. artık çocuklar ne oyun beğeniyor, ne hamburger, ne film. artık tetrisler, sanal bebekler mutlu etmiyor onları, artık hiç bir çocuk kiremit tozunu ıslatıpta kıyma yapmıyor. varsa yoksa telefonlarındaki, tabletlerindeki, bilgisayarlarındaki oyunlar. artık hiç bir çocuk bakkala gitmiyor, mutlulukları da kolay tükeniyor her şey gibi.
1991 doğumlu olmak güzeldir kısaca, çocukluğunda sokağın tozunu yutmuş nesillerden olmak güzeldir.
25'ine de merdiven dayamaktır ayrıca. şimdi bunları böyle yazınca nasılda yaşlanmış hissettim. *
selam olsun 1991 doğumlu tüm yazar dostlarıma.*
