Seni tekrar rahatsız edeceğim sanırım,özür dilerim ama ne yapayım affet beni tutamıyorum işte bir türlü kendimi, kendimi ifade edebileceğim bir yer bulmuşken bu fırsatı kaçırmak istemiyorum,naparsın benimki de bir heves işte...
Düşünüyorum ne zamandır oturmuş,aklımdan bin türlü şey geçiyor, hepsi de karışık ve dolambaçlı,arka planda ise media player da çalan şarkılar dönmekte.diyorum ya aklım karışık, fikirler havada uçuşuyor diye,sanırım bunların arasında en somut olanı ve zıplayıp da yakalayabildiğim sensin galiba. Evet yanılmıyorum,bu belirsizlikler içerisinde tek netlik sensin,geri kalanlar ise sana karşı olan,artık itiraf etmem gerekirse, saplantılı olan düşüncelerim...
Sana zamanında söyleyemediğim şarkıları dinliyorum şu anda,bir türlü söylemeyi beceremediğim ve içimde patlayan şarkıları,seni düşündüren şaheserleri. Tahmin edersin ki ister istemez de, içimde hala sana zamanında söylemek istediklerimi söyleyememenin vermiş olduğu pişmanlıklar da var ve ben bu pişmanlık denizinde hergün biraz daha boğuluyorum inan ki. Ama araya girip şunu söylemem lazım,sakın ola bana acıma,ben bunları sen bana acıyasın diye anlatmıyorum ya da söylemiyorum,yoksa farkındayım,kendimi bu hale sokan benim, seni unutamayan da benim ve bir sorumlu varsa bu sorumlu da benim ancak bundan dolayı da ne gocunuyorum ne de acınacak haldeyim,sadece içim acıyor ki tahmin edersin bu da son derece normal...
Deli miyim neyim bilmiyorum,tamamem monolog halinde saçma sapan şeyleri,aklıma senle ilgili gelen ilk şeyleri,şu anda fütürsuz ve şuursuz bir biçimde klavyenin harflerine tuşlamaktayım. inan ki şu anda yazarken duraksamıyorum ve düşünmüyorum, aklıma ne gelirse yazmaktayım ve bu beni bir nebze de olsa rahatlatmakta...Şimdi biraz da asıl derdimden bahsedebilirim sanırım,soracaksın bana ister istemez ne oldu sana birden diye,iyiydin kaç zamandır,iyi gözüküyordun en azından,ne oldu birdenbire? Ne oldu bana birdenbire...offf... inan bana,seni aklımdan ve kalbimden söküp atmak için çok uğraştım ve galiba bir ara bunu başarma raddesine bile gelmiştim. inanır mısın bana, bir ara seni düşünememebilmeyi başarmıştım, evet zihnimi başka şeylerle meşgul edebiliyordum,bir de şimdiki halime bak, pazartesinden itibaren üç adet telafi sınavım var ve ben ders bile çalışamıyorum.
Of Tanrım, neden diye sormak da istiyorum sana,elbette ki biliyorum hikmetinden sual olunmaz ama neden? Ben neden onu ortada hiçbir neden yokken geceler boyu rüyalarımda gördüm? Neden bu azabın kollarına biraz da zorlamayla tekrar atılmak durumunda kaldım, neden onun teninin sıcaklığını hissettim rüyalarımda? Evet,sen, hayat ışığım sebeb-i hayatım, her ne kadar insanlar bu sözcükleri özentilik dese de kelimeyi gerçek manasıyla kullanan birisi yani benim için oldukça derin sözler bunlar, sen geceler boyu benim rüyalarımı süslemektesin,sana dokunuyorum,seni kokluyorum senin teninin sıcaklığını hissediyorum,hiç hissedemediğim sıcaklığını. Ve inan ki seni bin kat daha fazla özlüyorum, yanımda olmana rağmen özlüyorum,seni hergün yüzyüze görmeme rağmen özlüyorum...
Gene saçmalamaya ve aşağılık mı gözükmeye başlıyorum yoksa, bunun için kusura bakma ne olur... elimden geldiği kadar dik durmaya çalışıyorum,çevremdeki insanlara karşı güçlü imajı vermeye çalışıyorum, ama dayanamıyorum artık,inan ki dayanamıyorum seni sevmeye artık dayanamıyorum ben,ölüyorum,aslında ölemiyorum onu bile beceremiyorum ve ne olacak bilmiyorum...bilemiyorum...
