Yurtta kaldıgım zamanlar bize yakın olmadığı için sık sık gidemediğimiz ama süper yemekler, özellikle ayran yapan bir yer vardı. (mekan bolu. dusun yemegın guzellıgını)
Nedense yemekle beraber o ayranı ıcmeye kıyamazdım, sona saklardım. artık okulda ısımız bıttı, evlere donucaz ve belkıde o yere tekrar gıdemıcaz. Neyse, yemekten son lokmamı aldım ve arkadasım ayranımın içine sıgara külünü attı.. (evet, arkadasım bir ayıydı)
işte bu da, sona sakladığın en sevdiğinin çöp edilmesidir. bu da böyle bir anımdı
