önceleri toplumun rahatlıkla kabul edip, hatta bir nebze sevdiği gregor samsa'nın bir sabah kendisini aniden cüsseli bir böcek halinde bulmasıyla başlayan öykü, ardı sıra gelen başkalaşım ve yabancılaşma ile devam eder. önceleri acıma duygusunun ağırlığıyla yüzleşmek zorunda kalan gregor, zamanla yalnızlık dehlizlerinde kaybolur ve her ne zaman kendisini bulmak ve içinden geldiği gibi davranmak istese en yakın hissettiği kişilerden de dahil olmak üzere bazen psikolojik, çoğu zaman da fiziksel şiddete maruz kalır. sırf 'kendi' olduğu için ailesinden (diğer bir bakış açısıyla toplumdan) dışlanan gregor, yalnızlık içinde mahvolup gider. geride bıraktığı tablo ise hüzünlü bir tablo olmanın çok ötesindedir.
gregor'un ölümü huzur ve mutluluğun sembolüdür. diğer bir deyişle, toplum kendi gibi olmayanı asla bağışlamaz ve barındırmaz.
