Bugün yine içimdeki huzursuzluk zirve yaptı. Şu hayatta çocukluğumdan başlayarak birçok şeyden nefret ettim aşağıda kronolojik sıralamayı bulabilirsiniz:
1. Bana küs taklidi yapıp barışmak için beni yalvartan kuzenimden (Kendisi ileriki yaşlarda da itinayla iyi niyetimi kullanmıştır.)
2. Ödevlerini yapmayıp, hem ödevleri benden alıp hem de dedikodumu yapan sınıf arkadaşlarından,
3. Yüz bulamayınca dedikodunu yapmak için açık arayan erkeklerden,
4. iş hayatında bir adım önde olabilmek için babasını bile satabileceklerden,
5. Kocası ile kavga edip edip surat 1000 metre ofise gelen yöneticilerden,
6. Yemeğini bir kere bile kendi sipariş vermeyip hep bana yükleyen iş arkadaşlarımdan,
7. Tüm eksiklerini ben gidersem de hem maddi hem manevi erkek diye kardeşime tapan annemden (üzgünüm ama bazen bugün olduğu gibi böyle hissediyorum.)
8. Plan yapıp yapıp uymamaktan
8. Koduğumun iş yerinde o ses türkiyeden başka herhangi bir konuda konuşacak kapasitesi olmayan müdürlerimden
Bugün sanırım hayat enerjim bitti, bir çay içsem fena olmayacak.
