kendisiyle pişmiş kelle'ye gittiğimde tanışmıştık. pişmiş kelle'cilerle resim çektirikekn, sırtını döndüğünü anımsıyorum. daha sonra engin ergönültaş'a yazdığım bir mektup yazdığım için telefonda dakikalarca tartışmıştık. istanbul'a gidişlerimin birinde yine de sahaf dükkanında kendisini ziyaret etmiş, hiç bir şey olmamış gibi laflamıştık. bu denli, mizaha emek veren bir mizahçının, bu denli hazin ölümü yürek burkucudur. mizah dünyasının vefasızlığına kanıttır. evet rahat uyu kardeşim.
