bir hikaye sanırım şahsın tavrının anlaşılamsını sağlar.
bir gün cüneyd-i bağdadi yanına gelen bir bağdatlıya sorar.
--"bulduğun zaman ne yapıyorsun?"
--"bulduğum zaman şükrediyorum, bulamadığım zaman sabrediyorum" .
--cüneydi bağdadi "bağdat'ın köpekleri de aynı şeyi yapıyor" cevap veriyor.
bağdatlı onun ne yaptığını sorunca
--"bulduğum zaman dağıtır, bulamadığım zaman da sabredip şükrederim" cevabını veriyor.
bulduğunda sadece şükretmek yetmiyor, dağıtmanda gerekir.
