bu dunyadan erken gocup gitmislerdendir karaca. ruhumun kus gittiklerindendir ayrica da.
biz onu, iktidarlarin karsisindaki alternatif durusuyla, devrimci soylemiyle, isyan kokan sarkilariyla sevmistik.
sonra bir esikten dogru gecti ve biz onu kaybettik. o cabuk uydu yeni alemin havasina ama ben uyamadim bir turlu onun bu hallerine. kendimi korebe oynarken, en guvendigi arkadasi tarafindan, yeri soylenmis cocuk gibi hissettim nedense? guvendigi arkadasi tarafindan okul bahcesinde yalniz birakilmis, satilmis bir cocuk gibi. hala resimdeki gozyaslarini dinlerken sonuna kadar acarim sesi. fakat tamirci ciragi, arkasi kuslu aynasinda taradiktan sonra saclarini, nedense arabayla kiz yerine babasi gelir artik.
herseyi kolay affeden ruhumun, cok az affedemediklerindensin cem karaca. askolsun sana.
