türkiyeden siktir olup gitmek başlığına yazabilirdim ama anlatmak istediğim şey farklı.
bi anlık sinir veya ergen gazıyla değil gerçekten kafamda bazı şeyleri tartmış ölçmüş ve bitirmiş olarak soruyorum.
insan canının değerinin kalmadığı, en temel ihtiyaçlarını karşılamak için bile insan üstü çaba sarf etmen gereken, her türlü torpilin, adam kayırmanın, yolsuzluğun, adaletsizliğin kol gezdiği bu muz cumhuriyetinde yaşamak istemiyorum. bana burda umut vadedici hiç bir şey yok, duble yolların sonu boka çıkıyor, ayakkabı kutumun içinde orta okuldan kalma nayk total 90larım var, belli kademelerde tanıdığım ağam dayım yok. kitlesel refahın çözüm yok ki, bunu beklemek için ömür harcamaya da gerek yok. kaçan kurtulur kafasındayım, hayatı alman usulü yaşıyorum, herkesin tuttuğu kendine. kafeste doğan kuş olsamda gözüm erken açıldı. (bkz: başka bi dünya olmalı)
şimdi nedeni geçtim okeyim, ama nasıl konusunda sıkıntılar var.
gitmek istiyorum, ama nasıl?
22 sini bitirmiş 23 ün içinde, yüreği umutla dolu olmakla beraber pembe gözlüklerini yeni atmış, hayatının akışını değiştirmek isteyen bir bireyim.
hatrı sayılır bi üniversitede pr ve reklam lisansı yapıyorum, 3. sınıfım, ingilizce düzeyim derdini anlatacak kadarın bi tık üstü. standart izleyiciden öte sinemadan anlarım, edebiyatla ilgiliyim, ofsayt nedir bilirim.
profil kabataslak budur yani, hayatın çemberinden geçmiş 30 luk sözlük abilerinden, tecrübeyle sabitçilerden, yurtdışında yaşayan (uzun adam sevdalısı troll alamancıların dışında) kaçmış kurtulmuş herkesten önerilere açığım.
en olmadı avcılar sahilden zodyakla yunana açılcam.
not: kaçmak çözüm deyilciler, bu cennet vatancılar, az ötede oynayın aq.
mutlu etmeyen meşgul de etmesin pliss
edit: Al biletini git diyen yerli aynştaynlara ithafen; gitmekten kasıt turistik gezi değil amk baykuşları sizi. eğitim, iş koşulları nerde iyidir, nerde değildir, bu orta doğunun yandaş yemişi halimizle nerde bi başlangıç yapabiliriz onu diyorum.
