nikomakhos'a etik'i okuyan bilir orada bir tabir vardır. ''doğruluk güçlünün işine gelendir''. bu kelime çok önemli demokrasilerde ki iktidar kavramı ile hukuğun nasıl yokolduğunu da gözler önüne seriyor.
iktidarlar ta antik yunan'dan bu yana arkalarına aldıkları kitleler ile hukuğu kendilerine alet etmişlerdir. iktidarların isteğine alet olan bu hukuğa da vatandaşın vatanseverlik bilinci içersinde uyması beklenmiştir. böylece doğruluğun ve adaletin kıstası olan hukuk ''iktidarın fahişesi'' durumuna gelmiştir.
zamanla toplumlar başındakilerin koydukları kuralları sorgulamadan doğru, yasak bellettiklerini ise sorgulaman yasak kabul etmiştir. bu durumda ne evrensel olarak adaletten ve hukuktan bahsedebiliriz nede hukuğun birebir iyiliğinden.
hukuk genel hatlarıyla mutlak iyi olmasa bile temel hatlarıyla toplumdaki bir arada tutmak adına lazımdır ama hukuğun yönlendirme işlevi de vardır. bu işlev başa geçen her iktidarı cezbetmiştir
