enteresan diyaloglar içerisinde kendini buluveren insan. aslında insan değil. yani insan da, ezan okunurken müziği kapamayan değil. yani o değil. off. yani bi dinle;
mekan: otobüsün en arka beşli koltuğu
zaman: işte oluyo biraz
oyuncular;
m: müezzin
t: tüy bıyık
v: vaudeville for vendetta
kulaklıklar kulağımda fakat mp3 player'ın şarjı bitmiş, müzik çalmıyor, üşenmişim kulaklıkları çıkarmaya, mal gibi dışarıyı izliyorkene;
m: allahuekber allahuekber
t: kardeşim, müziği şey yapar mısın?
v: anlamadım?
t: müziği diyorum, ezan okunuyor da..
v: yani?
t: kısarsan..
v: çalmıyor ki birader, kapalı alet.
t: nasıl çalmıyor, ben duyuyorum buradan?(yalana bak)
v: ne diyosun birader, naha şarjı yok.. hemi yalan söylüyorsun, hem hakkıma girdin, etmiyorum hakkımı helal(zayıf yerinden yakala)
t: özür dilerim kardeş, helal et hakkını.
v: yok.
t: yapma kardeş helal et.
v: susar mısın ezanı dinleyemiyorum.
m: la ilahe illallah..
