bir gün öyle bir hal alır ki insan kendi yalanına inanır. ve içi cam kırıkları ile dopdolu bir şekilde yalanına sarmalanır uyur geceleri. geceler karanlık, geceler kör kuyular asla maviye çalmaz.asla yağmur yağmaz. bir ümit doğmaz.
"bana bir yalan söyle yedi renk ile süsle. pembe yalanlar söyle hiç olmadı. bana bir yalan söyle. sen söyle. ben söyledim yeterince. artık inanmıyor içimdeki."
