şimdi düşünüyorum da, son zamanlarda hatta biraz sıklıkla da düşündüğüm bir şey bu; beni şimdiye dek senin kadar seven olmadı galiba. yahu biz nerede yıllanıyoruz ulan istanbul serzenişine kaptırmış gidiyorken kendimi her seferinde, farkına varmamış değilim esasen bu gerçeğin. lakin şu an tek bir söz bile söylemeye hakkımın olmadığını bildiğim gibi, hiçbir şey söylememek gerektiğinin de bilincindeyim. şimdi, şu an, tam olarak 8 ekim 2015 günü saat çeyrek geçiyorken on biri ben şile adliyesinde duruşma sırası beklerken düşünüyorum da, yalnızca doğum gününü kutlamak istediğimden eminim. onun dışında hayatımda emin olduğum ve belirgin olan başka hiçbir şey yok. iyi ki geçtin hayatımdan.
