benim de içinde olduğum nesil. 4.sınıfta gitmiştim, okulla beraber. sadece 1 kere gidebildim daha sonra kapandı maalesef. trene tanımadığım biriyle bindim o an öyle denk geldi, ve şansıma en öne denk geldim (gidenler bilir en ön koltuğun önü kapalı önünü göremiyorsun) ve bitsin diye dua etmiştim o derece içim uçmuştu. trenin ne zaman tepeden inişe geçeceğini anlayamıyorsun ön koltukta, her tepeye tırmanışta ha şimdi indi, inecek diyerek kendimi hazırlamaya çalışıp her seferinde beklemediğim anda inişe geçmişti tren. işte bu da bele bi anımdı.
