onu dusunmeden gecmeyen anlar verir bunun meyvesini. platonik olarak baslar. aci cekersin bazen. aci cekmeyi de sever insan. tek bilmek istedigin hayatda oldugudur. once dinledigin her sarkiyi ona yorarsin. sonra okudugun her sey de onu ararsin. bazen bi cümlenin harfleriyle adini yazarsin.
acilmissindir.
karsilik aldiysan gecici bir hafiza kaybi yasarsin. sonra cok tatli bi agri girer basina ve onunla uyanirsin uykudan. ruyalarina girer. sabah onu gormenin huzuruyla uyanirsin. aklina cinsel hic bir sey gelmez. tamamen duygusal yaklasirsin her seye. elini tutsan avucun terler, yuzune baksan yuzun kizarir. bir kere opsen dudaklarin erir. her seyi uc noktasinda yasarsin.
sonralari iliski ilerler.
her anini yaninda gecirmek istersin. ve bu bazen iki tarafida sikabilir. bu tur sorunlar buyuk bir probleme donusebilir. bu sekilde baslar. tartisirsin oyle bir hararetle tartisirsinki kimi zaman nefes almayi unutursun. her sey soylenmis olur. kalpler az cok kirilmistir ve son sozu soylemeye gelir sira. ayrilik notu dusmeye. ama seversin. yemin edersin. istedigi kisi olucam dersin ve bu firsati kaldirmaya calisirsin ortadan. cunku onu vazgecemeyecek kadar cok seversin. aci ceksende seversin. cunku sen aciyi seversin. cunku sen belkide mazosistsin.
