Sonra anlamlandıramadığım bir şekilde yaktığın canımın
en çok yandığı anda yine seni anladım. Anlamaktan öldüm ben, anlamak kılıfına yerleştirdiğim körkütüklükten öldüm. Gece gökyüzüne dönüp içimi yakan acını sessizce haykırırken, seni seven it kalbimin bulduğu cevaplardan yaktın. Ulan yandım, ulan öldüm. Ulan yokum yok. Herkese lâl olan dilim, bükülen boynumla, seven itoğluit kalbimle kaldım. Lanet olsun ben kaldım, kaldım.
Ey gökyüzü
ben kaldım!
