Bir ara öyle meraklıydım ki bu eyleme, yatıp kalkıp şeklini tasarlamaya başladım. ipek urgan olsun dedim ama düğümü bilmiyordum internetten araştırdım;
neyse ulan dedim babam torunlara Salıncak yapmaya kalktı tavan çürük olduğundan koptu ip bu yöntem sonuç vermez diye vazgeçtim.
köprüden atlayım dedim. bi paket sigara alacak param bile yok. taksi ile gidemem ki köprüye. giderim de ekmeğiyle oynarım adamın. bunu da Eledim.
ilaç en iyi ve mümkün olanı buydu. kardeşimin ilaçlarından bi kutu içip son verecektim bu hayata lakin o da olmadı. Çünkü ilaçları çok pahalı ve o zaman ssk bir kısmını karşılıyordu. dedim güzelim ilaçsız kalmasın.
jilet kaldı geriye. bileklerimi kesecektim. berber arkadaştan jileti temin edip sote bi yere geçtim. ilk sol bileğimi kessem acaba kesik bilekle sağ bileğimi de kesebilir miyim diye kararsız kaldım. elimde jilet düşünüp duruyorum. kendi kendime -kalk lan teneke intihar senin neyine?- dedim vazgeçtim.
harbiden kimin neyine? akıl her zorlukla baş edecek düzeyde yaratılmış.
