17 yaşındayım ve hayattan tüm umudumu kestim

entry12 galeri
    11.
  1. bugun evde eski esyalari karistirirken, 16 yasinda yazmis oldugum yazilara rastladim.

    kendimi bildim bileli yazan biriyim zaten, abartmiyorum rahat 7-8 defter vardi. yememis icmemis hislerimi yazmisim.

    soyle iclerine bi goz atayim dedim, yirmi saniyeden fazla dayanamadim abi. o ne melankoli o ne hayattan vazgecme durumlari, allahim yarabbim okumak icin zorluyorum, i ih daral geldi fenalastim ve birakmak zorunda kaldim.

    isin garip yani, o zamani hatirliyorum da, cidden aci cekiyordum, yazdiklarimin da bu cektigim insanustu acilarin adeta murekkep damlalariyla tarihe kazinmis kutsal birer ispati olduguna inaniyordum. simdi ise o kadar sacma geldi ki inanin okumaya bile tahAmmul edemedim.

    ulan o kadar vakti en kotu oss ye harcasaymisim, turkiye derecesi yaparmisim serefsizim. ergenlik ne garip seymis arkadas.
    2 ...
bu entry yorumlara kapalı.
© 2025 uludağ sözlük