Bakıyoruz kitaba: Nazım’ın Moskova hayatında her halde bir hayli kadın var. Fakat Vera yengemiz bambaşka. Nâzım altmışlı yaşlara yakınken Vera’ya abayı yakıyor. Kadın evli ve bir çocuk sahibi. Nâzım onunla evlenmek istiyor. Kocası iki şart koşuyor: “Vera’yı resmen nikâhına alacaksın bir, haftada bir günü de benim evimde geçirmesine izin vereceksin, iki.”
Bu arada Lütfullah’ın beni göz ucuyla süzdüğünü tahmin edebilirsiniz. Renk vermemeye çalıyorum. Nâzım bu yahu; istanbul delikanlısı hem Şeyh Bedreddin destanında ne demiş: “Yârin dudağından başka her şey ortak olabilir.”
Nâzım “incir dudaklı” sarışın Vera ile bu şartlar dahilinde evlendiğine göre, ne olmuş oluyor?
O sırada Vera 28, Nâzım 58 yaşında. Komünist sistemin propaganda mekanizmasındaki rolünden ötürü evi, arabası, yazlığı var ve parası bol. Böyle bir Nazım’la bütün Veralar evlenebilir!
Hadi bakalım, başka bir komünistten bu evliliğin hikâyesini dinleyelim. Zekeriya Sertel anlatıyor: Sertel Nâzıma evliliğin nasıl gittiğini soruyor, nedense! (Keşke, sormasa ve yazmasa idi, Lütfullah’a iyice rezil olacağım). Cevap: “Bilmediğin kadar mutluyum. Görmüyormusun, gençleştim. Yahu şu yeni Sovyet kuşağı yok mu, alabildiğine serbest. Mesela bizim Vera istediği zaman bana sormadan çıkar gider. Günlerce gelmez. Nereye gider, niçin gider, nerede kalır? Bana söylemeye bile lüzum görmez.”
ne olduğunu bilelim. ve iyi şair falan değildir. şu ideolojik hastalığınız yüzünden palavra atmayın.
