bu sarkıya en güzel yorumu yine kendisi yapmıstır. onun üstüne de daha söylenecek söz yoktur. kabuklardan sızan göz yaslarıyla eslik edilir.
hayır, dokunma!
" aşkmış hiç olmayan bir Tanrıya inanmak
anlamı olmayan kelimelermiş dualarımız
elini kesip bacağındaki acıyı unutabilir misin ?
yüzüme yapışmış bu yalanın izlerini hangi makyajla kapatabilirsin?
bana artık inanmadığım bir güneşi doğurabilir misin?
.. ben kaybettiğin sesim öldürdüğün melek ben o'yum
içindeki en büyük kayıp
kalbindeki siyah iz
yüzündeki sessizlik
sukunetle gömdüğün
metanetle başında beklediğin
ben artık;
varım yok oluşundan doğan
insan dilindeki
"
