insan zihnini diğer canlılardan üstün kılan en önemli şeylerden birisi de ölümün farkında olabilmesidir. herhangi bir hayvan, yakınında birisi öldüğünde bir şeylerin ters gittiğinin farkındadır ve bir nevi kendince yas tutar ama zihni olanları kavrayamaz ve kendisinin de aynı duruma düşeceğinin bilincine varamaz. insanın zihindeki bu "son" tezahürü bedenin dışına çıkar ve canlı, cansız her şeyde kendine yer bulur. kullandığı eşyanın, gezdiği yerlerin de bir süre sonra, kendisiyle aynı kaderi paylaşacağını düşünür.
kenopsia bununla alakalı bir durum. sözlük anlamı,terkedilmiş bir yerin içine girildiğinde hissedilen ürkütücü hal. içinde bulunduğu mekanın, günlük hayatın işlediği sıradan bir mekandan, şu an ki metruk haline geldiğini görüp, kıyas yaptığında hissettiği, değişimi ve sonu hissetmenin verdiği garip duygu. tıpkı insan gibi. diğeri için; (bkz: ubi sunt)
