Çamaşur suyu içmek garip bir olay olsada başından geçen *bir insan için o an korkunç olsada aradan bir kaç yıl geçtikten sonra korkunun yerini güldürü unsuru dolduruyor.Çoğu olay için böyledir aslında ilk bilgisayarı bozuşumuz ilk reddedilişimiz o an çok üzücü olsada aradan zaman geçtikten sonra gerçekten güldürü unsuru oluyor efendim. gelelim benim çamaşur suyu olayına ;
efenim daha beş yaşlarında çok şeker bir erkek çocuğuyken okulun verdiği heyecan'dan olsa gerek çok susamışım eve geldiğimde bu sorunumu ''anne bana su ver '' şeklinde iletmiştim kendilerine lakin kendisi çamaşır suyu biten komşuyla konuştuğu için bana pek kulak vermedi bende tezgahın üstündeki bir bardak dolusu çamaşır suyunu su edasıyla içtim efendim ardından ''acııııı , acı su buu'' diyebildiğmi hatırlıyorum.Ardından hastanede boğazıma girecek hortumu gördüğümdeyse ''ben bunu ağzıma almam'' demişim demekle kalmamışım bağıra bağıra söylemişim ne denli bağırmışsam artık doktorlar ikna olmuş ve midecığazımı yıkamaktan vazgeçmişler .Annem doktorların ''biraz daha içseydi soluk borusu tahriş olabilirdi''dediğini hala söyler.
