Kaynı çekiç ali, yeğeni hacı taşan ve oğlu neşet ertaş ile bozlak kültürünün günümüze kadar gelmesini sağlayan, bozkırın güneşinde yanmış, yanık sesli.
Rivayete göre dönemin zenginlerinden bir ağa oğluna düğün edecek olur.ağanın eşi muharrem ertaş'ın sanatını beğenmektedir ve düğünü muharrem ustanın çalmasını ister.ancak ağa kibirlenir ve kendisinin düğün yapacağını bilen bütün abdalların davetsiz de olsa düğüne geleceğini düşünmektedir.haklıdır da.
Düğün başlar bütün abdallar düğüne gider, trt'de bir etkinliğe katılmak için ankara'da bulunan muharrem usta yoktur.düğün devam ederken, keskine gelen ve düğünü duyan muharrem usta ayıp olmasın diyerek düğüne gider.muharrem ustayı gören herkes artık düğünü muharrem ustanın çalacağını düşünür fakat diğer abdallar muharrem ağam bir isteğin var mı? çalalım diye sorunca işin rengi anlaşılır.bu şekilde bir kaç soruyla daha muhatap olan muharrem usta dayanamayarak bozlak ve anadolu düğün kültüründeki yerini gösteren şu sözleri söylemiştir.
" ben muharrem ertaş, kaynım çekiç ali, yeğenim hacı taşan, oğlum neşet ertaş; bizim türkülerden çalmayın da ne çalıyosanız çalın."
bu sözleri duyan abdallar ve ağa şaşırıp kalmıştır.çünkü bu dört ismin eserlerini çıkarınca geriye pek de bir şey kalmıyor.
Ibrahim tatlıses, müslüm gürses, ferdi tayfur, orhan gencebay... bunların hepsi iyi sanatçılardır.fakat neşet ertaş ve muharrem ertaş bir bölge halkının dışa vurumu, bir kültürün temsilcisi değil, ta kendisi.
