dün erkek arkadaşlarımla konuşurken söylediğim sıradan bir espriye verdikleri o büyük kahkahalar sırasında çıkagelmen ve onların güldüğü kişinin ben olduğunu görünce aniden kantinden çıkıp gitmenden, sinirden deliye dönmenden sonra anladım sanırım. ama gene de aklım almıyor, bu mesafeler seni rahatsız etmiyor mu? tek kelime bile etmedin, bu kadar mı zor yüzüme bakıp bir selam vermek? kocaman bir sene geçti ve senin tek yaptığın uzaktan beni izlemek, yanına gelince beni görmezden gelmek. yoruldum, seni anlamaya çalışmaktan. her gece "umursamıyor" diye kahrolmaktan. sana dair umutlarımın tükenmemesinden de, bu duygulardan da yoruldum. gel de bitsin artık. tek bir adım be adam, ben sana on adım atmışım, tek bir adım bunun yanında ne ki?
yanımda olmak istediğini göremiyorum mu sanıyorsun? her şeyin farkındayım. sadece tek bir adım at. her şey rayına oturacak.
