herkesin bir sevgi dili vardır sanırım bunu çözmemiz gerekir önce.belki de saklanıldığı düşünülen şey aslında görülemeyendir.herkes kolay değil,seri üretim çıkmadıkki abi.aile ortamında mıncıklanarak cnım cicim büyümediki herkes.ama seviyorsa illa bişekilde yansıtır.sözcükler,davranışlar,sesinin tonu,bakışlar vs..birinden biriyle mutlaka ele verir kendini.ha diyorsanızki yok o da benim tarzımda göstersin,bu da sizin en doğal hakkınızdır ama biliriz ki insanoğlu zor değişir,ayrıca şunu da biliriz ki kimsenin kimseyi değiştirmeye hakkı yoktur.şimdi tüm bunları bile bile,karşımızdakinin sevgi dilini çözüp zaten bişekilde hissetmeyi başarmışken söylenmese de olur diyebiliyor muyuz?diyemiyoruz!çünkü içimizde nazlı,sevgiye muhtaç bi yan var,altı üstü insanız..ve bu yanların bazen tutacağı geliyor işte,bu yüzden söylemek yararlıdır,kolaylaştırır.kişiler karşılıklı şımartılır,emin değilseler emin olurlar rahatlanır.ama enazından bunları bilmek katılığın içinde de sevgiyi bulabilmek demektir.
bunun için biri terkedilir mi derseniz sevildiğini duymaya çok muhtaçsa,bu muhtaçlık aradaki sevginin önüne geçecek derecedeyse mantıklı..
