Beni neden sevmedin? Diye sormak isterdim... Ama insanın cevabını bildiği soruları sorması mantıksız değil mi.. hele cevabı hoş değilse.. bir şeyi bilmek ayrı duymak bambaşka.. Ama yine de içimden diyorum ki.. 24 yıldır biriktirdiğim anılarımın içinde sinemada o yorgunlukla uyuyakalıp da bana sarıldığın günkü yaşadıklarım.. en değerlisi.. her ne kadar senin bunu yaparken beni "o" sandığını uykunda aslında ona sarılmak istediğini bilsem de.. bilmezlikten geliyorum işte.. hem iyiyim ben hatun valla.. ama sanki sigara jelatinlerinin üzerine yazmışlar ismini ne vakit bir sigara yakacak olsam adın bitiyor dilimin ucunda.. vallahi özlemedim ama bazen birilerini benzetiyorum sana .. ne çok sana benzeyen insan varmış bu şehirde.. seni sevdiğimden değil ama bir uçaktan atlasan paraşütsüz peşinden atlarım hala.. * hatırladın dimi bu muhabbeti.. hatırlarsın tabi.. çok gülmüştün. Gülerken de ellerini dizlerime koyup omzuma doğru eğilmiştin.. sonra bir koku geldi ki senden ben öyle büyülenmemiştim.. seninle o bankta yıldızları ve gereksiz çirlinlikte inşaatları izlerken ben olanileceğim en mükemmel yerdeydim lakin senin aklın istanbulda dudakların dudaklarımda .. oldu mu yani? Beni neden sevmedin? Demek anlamsız ama .. Hatun.. hatunum.. Benim kalbimi neden kırdın?
