henüz yaşamadığım durum fakat o zaman geldiğinde ne hissederim tahmin bile edemiyorum. 9 sene oldu. 2 aylıktı bana geldiğinde yanımda uyutmuştum ilk gece. evin parkelerinde ayakları kayıyordu aynı çizgi filmlerdeki gibi o kadar tatlıydı ki. küçük oyuncak ayıcıklara benziyordu. sonra gerçek bir ayıya dönüştü tabi. koskoca kangal bu. o zaman 14 yaşındaydım ama sorumluluğunu almıştım bir kere. herşeyiyle ilgilendim. tam 9 sene oldu. artık yaşlandı. oyun oynamıyor, hareketleri inanılmaz yavaşladı. beni görünce yattığı yerden bile çok nadir kalkıyor. gidip koskoca yumoş bir ayıcığa sarılır gibi sarılıp ağlıyorum artık. o anı düşünmesi bile bu kadar zorken o günden sonra naparım bilmiyorum. oğlum lütfen beni bırakma daha. lütfen. daha zamanımız var.
