hayal kirikliginin level atlamis halidir. hatta bence sablon olarak daha farkli olsa gerek.
cocukken babamdan surekli playstation istiyordum ancak o hicbir zaman almiyordu. birak almayi, kiyamam adini bile soyleyemiyordu. ben de israrla tarif edip, alinsin diye hayal kuruyordum.
aylar sonra isten geldi ve yemek masasinda bana hayatimin en mutlu cumlesini kurmustu.
- senin o zimbirtiyi aldim.
+ neyi aldin ?
- iste o cd takip televizyona baglanan seyi.
yemek masasindan takla atarak evin icinde kosturdum. allahim yok boyle bir sevinc. yemek bitmek bilmiyor. gidip arabadan alip getirmesi resmen yillar surdu.
sonra ben kutuyu parcalayarak actim. icinden ne cikti biliyor musunuz ?
vcd player.
sayet babam bana bir sey almasaydi, adi hayal kirikligi olurdu. hal boyle olunca hayat kirikligi olarak kaldi.
neyse ki yillar gecince bu kiriklik yeni bir sekil aldi. onu tarif ederken ask diye bahsettiklerinizin, aslinda birer ihanet oldugu gibi playstation zannedip film izledik biz de. maalesef ki o filmler hic bitmiyor. hep basa sarip izliyorsun
