Sendikal mücadele üzerine
"..dünyanın hiçbir yerinde proletaryanın gelişmesi, sendikalar olmadan, sendikaların ve işçi sınıfının partisinin karşılıklı aksiyonu olmadan gerçekleşmemiştir ve gerçekleşemez. Siyasi iktidarın proletarya tarafından ele geçirilmesi, bu sınıf için ileriye doğru atılmış muazzam bir adımdır. Onun için parti, eskisinden daha çok ve eski tarzla yetinmeyerek yeni bir biçimde sendikaları eğitmeli ve yönetmelidir; ama bunu yaparken sendikaların uzun süre "proleter komünizm okulu" olarak ve proleterlerin kendi iktidarını uygulamaya yarayan hazırlık okulları olarak, ülkenin bütün ekonomisinin yönetiminin derece derece, ilk önce işçi sınıfının eline (şu ya da bu mesleğin değil, tüm işçi sınıfının eline) ve sonra da emekçilerin tümünün eline geçmesi için gerekli işçi gruplaşmaları olarak varlıklarını sürdüreceklerini unutmamalıdır.
Sendikaların bu anlamda belirli bir "gerici zihniyet" göstermeleri proletarya iktidar altında kaçınılmaz bir şeydir. Bunu anlamamak, kapitalizmden sosyalizme geçişin temel şartlarını anlamada tam bir yeteneksizlik göstermektir. Bu "gerici zihniyetten" korkmak, ondan kaçınmak, onu görmezlikten gelmek, büyük yanılgıya düşmek olur. (...)
