okuduğum her romanında ayrı ayrı bunalımlara girdiğim, her şeyden ama her şeyden nefret etmeme sebep olan ve edebi stili itibariyle "bu toprakların dostoyevski'si" diye nitelendirdiğim insan. gam, kasvet, keder, hüzün pompalıyor. zaten tövbeliyim, uzun bir süre okumayacağım.
zira kendime daha fazla eziyet etmemin gerekliliği konusunda kafamda birtakım soru işaretleri mevcut.
