bir kızla konuşuyoruz. 7-8 ay öncesi.
öncesinden de tanıyorum. fakat sammyetimiz çok yok.
tesadüfen konuşma kahve davetleri ile başlayan diyaloğumuz karşılıklı hoşlanma ile devam ediyor.
bir gece telefonda konuşurken bana bir soru soruyor;
''biz aleviyiz. görüşmemiz senin ya da ailen açısından sorun olur mu?''
bu soru öyle bir oturuyor ki kalbime.
düşünsene hacı bu amına kodumun memleketinde gencecik bir kız; hoşlandığı erkeğe, seveceği erkeğe ''alevi olmamız sorun olur mu'' diye soracak; temkinli yaklaşacak hale gelmiş.
cevabımı verip, bir kaç cümle ile bu konudaki görüşümü belirttikten sonra; sesindeki rahatlamayı sağır duysa farkederdi.
işte insanları yaftalayan zihniyetin ürünü budur. ötekileştirmenin kepazeliiğinin birebir yaşandığı bir andır.
sizin ben gelmişinizi geçmişinizi sikeyim. bir insana insan olduğu için değer veremeyen zihniyetin; bir insanı kabul etmek için, insanlık haricinde başka yaftalara gerek duyan zihniyetin amına koyayım.
sizin ben ötekileştirme çabanızı götünden sikeyim.
