Çocukluğumun en büyük travmalarından. Asla tek başıma yapamazdım annem el atardı ama birbir eziyetler. istisnası her seferin azar işitirdim. O kadar defteri kaplama süresince bağırır dururdu. Ben de dönem başlarından nefret ederdim hep. Bu kadar zaman sonra bile fikrim degişmedi, annemle iş yapılmaz arkadaş. iş zor geldi mi boka sarar hemen çirkefleşir.
Ayh ne dolmuşum ya.
