Bugün arkadaşıma söylediğim cümle.
Biraz oturup dertleştik. Mesele ister istemez o'na geldi. Zaten nasıl gelmesin be, kolay değil yıllarını geçirdiğin insanı bırakmak. Yıllarca sardığın insanla farklı şehirlerde farklı hayatlar yaşamak. Geldi işte. Dedim ki gel dese, her şeyi unutur bir an durmam, yürümek ne kelime, koşarım. Seni anlamıyorum dedi. Bir insan bir insanı nasıl gözü kara sever? Bilmem dedim.
Bilmiyordum. Bilmiyorum işte. Ben hiç ondan başka kadın düşünmedim. Ondan başka birine bakmadım da. Olmayınca olmuyor demek az. Fazlası var. Bizimki çok sevdiğimizden. 1 buçul yıl oldu, ama sanki hala yanımda gibi. Hala canıma batıyor cümleler. Sanki dünyadaki tek kadın oymuş gibi. Onu 18 yaşında tanıdım, şu an 29 yaşındayım. Hala ondan başkası yok.
Ve her şeye rağmen bir an duraksamam.
Belki de hep bu yüzden kaybettim.
haklı olsam da özür dilediğim için.
Yıllarca tek bir insana pervane olduğum için.
çok sevmeye devsm ettiğim için belki de, her şeyden sonra bile.
