Gecenin soğuk ayazı altında yıldızların muhabbetini dinleyen ve özlemin çaresizliğini haykıran bir insanın isteğidir. "O yumuşacık teninin kokusunda boğulduğum geldi aklıma..." diye başlar. "Gözlerimin önünde duran kalbini verdiğin hiç mi hiç çıkmıyor ki zaten, kendi kalbini verip benim kalbimi aldığın... Saatlerce tuttuğum ellerin avuçlarımın içinde papatya dalı gibi narince kıpraşmadan dururken, öptüğüm al yanakların da geçiverdi yavaş yavaş gözlerimin önünden bir bakış atarak. Gelsen de anlatsam; öpmediğin yanaklarımın nasıl kuru bir toprağa döndüğünü, gözlerinin esrarını tatmaya çalışırken nasıl dudaklarımızın bir araya geldiğini soruyordun hep. Bir gelsen saçlarını okşayıp, avuç içlerine kondurduğum öpücükleri anlatsam..." diye devam eder. Ve yıldızların muhabbeti dinlenmeye devam edilir.
