adını iki kere söylüyordum kalbim ısınıyordu
ve karanlık geceleri maviye boyuyordu sesin
yüzünü düşlüyordum parmaklarımı tek tek gezdirdiğim
ve dudaklarını fısıltılı
en çok ensemdeki nefesini düşlüyordum içimi eriten
ne çok düşlüyordum seni
ne çok özlüyordum
sevmek değildi bu olamazdı
ben seninle yaşıyordum sen bensiz
seni sevmeyi seviyordum
seni düşünmeyi
adını iki kere söylüyordum
üçüncüde içimde bir ateş yanıyordu gitmiyordu
