Ailesinde el bebek gül bebek büyütülen, bir dediği iki edilmeyen çocuk, kendini dünyanın en önemli insanı sanıyor, evde gördüğü ilginin dış dünyada da aynen, hatta daha fazla gösterileceğini sanıyor ama dış dünyayla tanıştığında kazın ayağının hiç de öyle olmadığını fark ediyor. Çoğu insanın bitmek bilmeyen, sürekli mutsuzluğunun temelinde hak ettiği ilgiyi görmediğini düşünmesi yatıyor, sevgili arayışı ve sevgilisi olanların görece daha mutlu olması ilgi görme isteği ve daha fazla ilgi görmekle alakalı.
Çok çok azımız dışında hiçbirimiz özel/önemli değiliz, 7 milyar insandan biriyiz sadece. Buna uygun yetiştirilmemiz, ailemizin bizi okşamaktan alacağı zevk için geleceğimizi feda etmemesi gerekirdi.
