Hepimizin düşmüşlüğü cehennemin 7 katına ulaşacak kadar derin olmuştur. Kendini hala ak kaşık olarak nitelendirip dünya keranesinde bakire kaldığına inanan saftiriklerden değil,yediği her bokun ucuna geçebilen cesarete, yediği 80inci darbede başarabilmislerden bahsediyorum. Kalbim acıyor,ciğerim soldu deyip köşede ağlarken bi yandan hayatın umut girdabında 'her sey güzel olacak'klisesini avlayanlardan değil, dalını kopartanın kökünü sökebileceği anı kollayanlardan, günahı, hatalarından değil,parcalandiklarindan doğandan bahsediyorum.
Hala mı avuntunuz adalet yerini bulacak da? Katillerinize,siz sebepli hiçbir şey olmayacak ve siz onlar öksürdüğünde bile bedduanızın tuttuğunu düşünüp avunmaya çalışacaksınız. Yıllarca yer yer denize düştünüz be yılana sarıldığınıza inandınız. Acı gerçek, her birimiz denize düşen yılandık ve sarılacak bir sey aradık. Kimisi aynaya rastladı,gördüğünün kendisi olamayacağını iddia edip kendini öldürdü, kimisi başka yılanlara sarılıp birlikte boğuldu, kimisi yılan olduğunu anladı yüzeye çıkıp atanı boğdu. Değişmeyen tek gerçek yılan olduğumuz, sadece zehirlerimiz farklı. Umarım cehennem vardır,umarım.
