bu benim hayatımdaki en büyük şerefsizliktir. ya da benim için öyle en azından.
bunu daha önce de söyledim. gönül işlerinden yana şansım olmadı. üniversitede dahi en yakın arkadaşlarımın çocuğu gibi gezerdim. kerim ve ilknur. kulakları çınlasın. peşlerinden çocukları gibi gezdim amk 4 sene. bir iki hoşlandığım kız oldu, onlar da olmadı. tabi bunda, uzun palto giymiş ve deri eldivenleriyle tuttuğu sigarasını uzun uzun somuran ve etrafına soğuk sert bakışlar atan bir adam olmamın etkisi de olmuş olabilir. yakın arkadaşım izzet olm tipine bi bak lan kiralık katil gibisin kızlar tırsıyor senden derdi.
sonra hayatıma biri girdi. çok uzaktan girdi ama. hiçbir zaman gerçek anlamda sevgili olmadık, olamadık. zaten sonra ondan da tekmeyi yedik.
falan filan derken döndük mersin'e. dolmuşa binip de şurdan bir sivil alır mısınız dediğim o ilk günü unutamıyorum. babamın kalın kravatlarından birini takmış üstüme bir kovboy ceketi giymiştim. 80 lerden fırlamış gibiydim amk. çabuk alıştım ofise. kısa zamanda aranan adam oldum. allah elimizden tuttu. neyse buraları kısa geçiyorum.
ofiste ve sahada omuz omuza çalıştığım gökhan bilir beni. hayatıma doğru düzgün kadın girmediğini de bilir. bi gün geldi olm ofise iki stajyer geliyormuş kız. güzel olana yapış senin amına koyarım dedi. oldu dedim. başka ne ısmarlarsın?
ısmarlama aşk olmaz bilader. bunu bilir bunu söylerim. "sonra severim" mantığıyla hiç bi bok olmaz.
neyse kızlar geldi. gökhan birini kestirmiş bile gözüne benim için. kızın eli yüzü düzgün. allah selamet versin.
günler geçti. kızın benden hoşlandığını sezebiliyorum. bi taraftan gökhan ve diğer avukat arkadaşlar bana pres yapıyor. olm bi dene lan ne çıkar diyorlar. amk bu tişört değil ki... her deneme hayal kırıklığı demek.
ufaktan muhabbet kurdum kızla. ağzım laf yapar fakat bu kızla konuşmaya pek hevesli değilim. çünkü ilk bakışta etkilenmedim.
benim öyle bir mallığım vardır. karşı cinsi gördüğümde çarpılmazsam aşık da olamıyorum sözlük.
bi süre böyle muhabbete devam ettik. ara evreyi kısa geçiyorum.
neyse bir gün dışarı davet ettim. mersin in meşhur publarından birine gittik. alkol kullanıyor muyum? hayır. yemekleri güzel ama.
biraz yemek biraz muhabbet derken kalktık. yürümeye başladık evine doğru. soğuk bir kış günü. kafama sıçayım... lap diye kızın elini tuttum. eve kadar öyle yürüdük. yapmaya çalıştığımı anladın mı sözlük? tüm şartları zorluyorum "sever miyim lan" diye.
bi süre de böyle sevgilimsi takıldık. her gece yatağa vicdan azabıyla girdim. olm why yanlış yapıyorsun kızı sevemiyorsun aşık olamıyorsun dedim kendi kendime. kız da masum bir kız. devam ettirsem sonra ayrılsam daha fazla üzülecek. bir gece bitirmeye karar verdim.
o günü hatırlıyorum. o yanımda bana bakıyor gözünü ayırmadan ben mal gibi bilgisayar ekranına bakıyorum. maillere cevap veriyorum, salak salak eski dilekçelerime bakıyorum.
sinirli bir şekilde güldü ve aramızda bir soğukluk mu var why dedi. şimdi tuttuk işte. döndüm biraz hızlı hareket ettik, birbirimizi tanıyamadan sevgili olduk dedim. sevgili de denmezdi bize ya neyse. amk kıpkırmızı olmuşumdur heralde konuşurken. lafı döndürdüm dolaştırdım özetle araya zaman koyalıma getirdim.
sonraki günlerde daha da soğuklaştım. buz gibi oldum. bunda biraz onun hoşuma gitmeyen davranışlarını görmem de etkilin oldu.
nihayetinde biraz tatsız da olsa bitti. iyi ki bitti. en azından daha az üzüldü. şerefsizlik olmuş oldu mu yaptığım evet.
ama bu şerefsizlik bana şunu öğretti: sonradan sever, aşık olur muyum acaba diyerek bi bok olmuyor.
